CXXXI.

Tanrı, sevgilim

Uzattığım elin rüzgarında bir gam

Yoruldukça kalbimi zorluyor günler

İrkildikçe geriliyor kirpiklerim

Ama geceler yalnız sana ait...

Ömrüm de sana ait

Suçumu bağışla bu aşkta

Geç kaldıysam, anlatamadıysam, korkuyorsam bağışla

Evet, bir bıçağı bilemekti belki

Düşlere yol açmanın öteki adı

Tanrı sevgilim, bağışla

En cesur yeminimiz şeytana takıldı

Yırtabilsek yalanın kör perdesini

Gökyüzünü delerek yeni bir ay çıkarsak

Tanrı sevgilim, onu bana bağışla

Ne olur kalbim uzak atmasın yardan.

CXXXII.

Kim olduğunu bilmiyorum

Nerede doğdun, hangi rüzgardan geldin

Yaşın kaç, adın ne?

İyilik meleği misin,

mahzende bir içimlik cadı iksiri mi?

Kim olduğunu bilmeden

Ay ışığının odama vurduğu

gölgenden tanıyorum seni

İstanbul-Gölcük-Atina-Bodrum-Ankara-Bursa, 1999-2000