Aslında her şey bir rüyaydı, biliyorsun:

Ne telefondan bir ses, ne gaipten bir mesaj.

Yine de bütün bunlar olmuş gibi, çekiverdim

altımdaki yerkabuğunu.

I.

Kim hayatı neresinden yakaladı da mutsuz oldu?

Bir acayip böcek dolaşıyor içimizde

Yanlış şarkılara tutunuyoruz

Kimsesizliği belli sığınaklar birer tapınak

Doğduğumuz yerde ölmüş kadar varsak da

Kalbimizde kınından çekilmiş birer kör kılıç

Girdiği kadar değil değdiği kadar acıtıyor pası

Dönüp geriye bakanda kabuklarını koparası geliyor insanın

Bu yara hak ettiği kadar kanadı diye belki keyfimiz

Ne ölecek kadar mağlubuz, ne yaşayacak kadar mağrur

Meğer ki bir zühre yıldızıymış başımızdaki