XXXIX.

Şimdi gece

Puhular uygun adım rüyadadır

Sirenler çalar, bölünür uyku

Kalbime meydan okumakta kör bir kılıç

Sağa dönsem yalnızlık

Solda bir bölük zebani...

Tükenmemek için şarkı söylüyorum

Sesim Tanrı katında neredeyse

Uyanmak istesem bir yağmur bulutu gözlerime set

Sana uzansam,

Ah bir uzansam,

Kimbilir neredesin?

XL.

Ne akşamlar geçti çarçabuk

Ne sabahlar bir günaydınlık aşk tılsımı

Yine de insana fena dokunuyor

Yıldızı eksik bir gökyüzü 

XLI.

Bugün 21 Aralık

En uzun gece

Sen yine yoksun

Bir dolunayın geceden kopması gibi

Yıldızlar sakladı seni göğün en ardına

Sonsuz ve ağır bir ceza sensizlik bana

Farkında mısın?

XLII.

Sanki bin yıllık uzaklık aramızdaki

Boşluğa binlerce yıldız kırığının karışıp durduğu

Elimi uzatsam Aydede’ye çarpıyor

Tanrının sensiz masalı avutmaya yetmiyor beni

Yıldızlar serpilecek üzerimize bir akşam

Dolunay yaman kıskanacak gözlerimizdeki ışıltıyı

XLIII.

Bulutlar selamsız bıraktı diye bu hüzzam

Dolunay sırtını dönüp gitti diye yıldızlara

Oysa bütün yeryüzü sen kadar yorgun

Her kımıltı kendi kalbini kovalıyor şimdi

XLIV.

İçini tırmalayan o kedi

Herkesin kendi mırıltısı kadar.

Yine de acıtan bir söz asılı gecenin boynuna

Keşfedilmemiş bir aşk kadar uzağa asılı.

XLV.

Yarına veda olamaz gözlerindeki ışıltı

Sen deniz fenerisin gecenin ortasında

Maviden griye geçerken bir yelkenli

Tutup yönünü kalbine çevirdiğin.