SİGARA KAĞIDINA YAZILAN ŞİİR

Kimsenin kimsesi yok kendinden başka

Böyle diyor ayyaşhaneden ayık çıkan tek adem

Hayatın sırtına saplı ok bile yorgun haliyle hücumda

Masalımız: Sonu ertelenmiş bir sevinç tablosu

Nereye bıraksak iğreti duruyor dağlar

Seni hangi buluta yakıştırsam beğenmiyorsun

Sanki zili çalıp kaçan yaramaz bir çocuk geçiyor içinden

Bütün kapılar sana açılsın düşlüyorsun...

Beni nasıl mıhlayacağını biliyorsun üstelik

Buna dair yüzlerce kanıt bıraktım orta yerde

Parmak izim iri iri gözükür, detektife zorluk çıkarmam hiç

Ama orada bir sevda hikayesi bulup da ağlarsa karışmam bak

Harcanmış hayatlar geçiyor gözlerimin önünden

Ömür hiç bitmeyecekmiş gibi yitirilen som saatler

Ne zaman seninle buluşsak

Geriye doğru hızla sarılan bir yılan oluyor zaman

Haydi öyleyse itirafsız geçsin bu öykü

Ne mutsuz başlangıç olsun, ne mutlu bir son

Kristali silik teypten yükselen cılız şarkılar kadar

uzakta mıyım?

Birbirine çarpmamak için tanrı kiralayan gezegenler kadar mı yakınım aşka?

Toz bulutu içinde yuvarlanıp kaybolur sana getirdiğim çiçekler

Belki çiçek tozu olup leke yapar kalbine

Ben seni deli gibi sevdim, işte bir daha söylüyorum

Gözlerini kısarak çektiğin sigaradan çıkan duman kadar sahici

İster gelişimi bir bando ciddiyeti içinde devral ve tempo tut kalbinle

İster bulutlara tutunarak geçen o fiyakalı ömrüm bir adım daha atmayıversin

Olmazsa birazdan ben de kuvvetli bir son nefes çekerim sigaradan

Bu sözler de buharlaşıp gider içinde uyuklayan öyküye