SENSİZ İSTANBUL

Önce ruhunun sesine kulak ver

Orada ikinci sen bir ayna karşısında

Sır yok, kırık yok, ömrün müşterek bahiste

Güya gemiyi son terkeden tarihe yazılacak

Kulak asma arkandan denize itenlere

Derinde ne varsa keşfedildi şimdiye kadar

Ölüm mü kaldı sanıyorsun keşfedilmemiş

Kaç kez kırıldıysan o kadar öldün

Ötesi var mı?

Ah yine bir sabah erkenden kalk,

Yüzünü anılarla yıka, geleceğe mum yak

Kalbin mutlaka bir yere gizlemiştir mutluluğu

Kulaç at, boğulsan da, bak mavi ışıl ışıl

Ömrün viraneydi de yıldızlar mı göz kırpmadı?

Bekle geceyi, bekleyene kadar bir tavuskuşu rengini emanet edecek sana.