DÜŞE DÜŞE DÜŞ

Parti mitingi öncesi bozuk şiir okuyan cazgır gibiydi o gün herkes

Güneşin payına kara bir bulut parçası

    aşkın payına ayrılık düştü

Buraya kadar her şey olağandı, ta ki 65’inci gününe ulaşan o hazan

Ah o hazan yok mu ömrü bitiren

En çok onun cayırtısı yırttı ortalığı.

Denek bir beyaz fareydim aşkın kafesinde

Rat rat rap rap dolandım durdum kafamı demirlere çarpa çarpa

Öğrendiğim her hece kendine yeni bir dünya yarattı

Şimdi bisiklet diyemeyecek kadar utangaç,

    düldüle binemeyecek kadar usta bir yolcuyum.

Yolcuyum, evet: “Senden ayrılalı gülmedim/dostum dostum”

    diyecek kadar yapayalnız bir yolcu.

Kurdeşen döktü oysa yapraklar koca yıl

Sözde bir şarkı adayacaktım ormana

Orman o çığlığı kimbilir nereye taşıyacaktı

Kendi dünyamızı kuracaktık o ıssızlıkta, kendi bulutumuz

    adamakıllı kendi yağmurunu kuşanacaktı

Neler mi kaldı aşktan geriye? Keşke söyleyecek kadar büyüseydim

O çocuk beni de kaçırsaydı kabuslara, frenkeştayn bile aldırmasaydı.

Bunların hiçbiri olmadı değil mi?

Kalbimi sızlatan o deli şarkı, susuzlukta boğulan anılar,

Bir köşede tek ayak üstünde durmaya mahkum siyasiler,

Sigaraya zam haberleri, asılsız röportajlar, Ecevit mavisi çile,

Çile mavisi Ecevit, kaçırılan uçaklar, kaçırılan şanslar, kaçırılan akıllar

Hepsi takılıp gitti bir aşkın gümlemesine öyle mi?

Ne kadar zekisiniz, bildiniz, yolcuyum: Artık her yıldız kendi yörüngesine