ŞAİR, ŞUARA VE GELECEK...

     Uzun süredir bir şair arkadaşımla oturup da, gerek şiir, gerekse şuara üzerine konuşamadık. Doğrusu, bu anı -ya da anlar dizisini- özlemiyor değilim. Çünkü bizim sohbetlerimizde, bilenler bilir, güncel dedikodulardan çok şiirin kendine özgü dinamikleri ya da belirli bir teması -örneğin aşk- ağırlıklı biçimde yer alır.

     Tabii, bu sohbet sırasında söylenenler pek 'anı' olarak yazıya geçirilmediği için bize özel kalıyor. Belki doğrusu da bu.

     Sözü şuraya getirmek istiyorum: Üstad Can Yücel, bir yazısında, 'Şimdiki yeni yetme şairler biraraya toplanıp kendilerini okuyorlar' buyurmuş. Bu sözde elbette doğruluk payı var, ama bunda şairlerin 'suç payı' nedir acaba?

     Şuara, şairler meclisi, adı üzerinde, bir 'iç kesim'. Hele şiirin sayısal olarak da giderek yalnızlaştığı ve erozyona uğradığı bir dönemde, bütün çalkantılar ve depremler bu iç kesimi yokluyor -nedense.

     Evet, şiirin düzeyi arttıkça, galiba çoğalan genç nüfusa ters bir ivmeyle okunma oranı azalıyor. Ben, şahsen, bu gelişmeden hoşnutum. Çok popüler olmanın, şaire, adını daha çok kişiye duyurmaktan öte pek bir yararı olduğunu da sanmıyorum. Bir şairi izleyen okur, aynı düzey, ilgi, merak ve hararetle okuyorsa, sözüm yok. Ama o okurlar da çoğunlukla 'asli şairler'den çıkıyor! Bu iddia, 'Şairler birbirinibile okumuyor' tezinden muaf elbette!

     Gelelim şiirin geleceğine: Sahi siz, her değerin erozyona uğradığı, anlamını yitirdiği, bireylerin geçmişine küstüğü ya da kimliğini unuttuğu bir toplumsal yaşamda, şiirin daha ne kadar ayak direyeceğini sanıyorsunuz? Ben, şiirin hiçbir zaman ölmeyeceğine inanıyorum; inanıyorum da, yaşamını bir kolu kopuk, dili tutuk ve kimliği silik biçimde yürütmeye çalışan bir şiirin ulaşacağı gelecek nasıl olur, bunu kestirmek güç.

     Belki de hepimiz yanılıyoruz: Dünya, çok değil bundan 10-15 yıl sonra bir 'güzellikler bahçesi' haline gelecek ve şair de yalnızca geçmişin acımasız dönemlerini betimlemekle geçirecek ömrünü...

     Bir düş mü bu? Düş bile olsa, geleceğin şiirini şimdiden yaşıyoruz demektir!

     Az şey mi? 

Pencere dergisi, Kasım-Aralık 1996, Yeni Dizi Sayı: 1